Weten jullie wat een sleutelwoord is? Een sleutelwoord kan een teken zijn dat als iemand dat woord hoort, hij/zij tot actie kan overgaan. Soms bestaat een sleutelwoord zelfs uit een hele zin. Eén van de meest legendarische zinnen uit de historie is “Blessent mon coeur d’une langueur monotone”. Met deze regel uit een Frans gedicht lichtte de BBC op 6 juni 1944 het Franse verzet in dat de invasie op de Normandische stranden zou beginnen en dat het verzet tot actie moest overgaan. Gelukkig ging het verzet zonder verdere vragen te stellen tot actie over en mede daardoor spreken we tegenwoordig geen Duits.
Ik spreek ook regelmatig een regel uit die je als een soort sleutelzin kan zien: “Dan verklaar ik als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand, in naam der wet, dat jullie door het huwelijk aan elkaar verbonden zijn.” Dan hopen zowel alle bruiloftsgasten als ik dat het bruidspaar tot actie over gaat. En ook de fotograaf zit klaar om zijn of haar plaatje te schieten. Waar wachten we dan met z’n allen op? De kus! Maar wat schetst regelmatig mijn verbazing: het bruidspaar wacht op nog een signaal. Vaak gaat er dan een vragende blik van de bruidegom mijn kant uit, zo’n blik van “Mag ik?”. Of ik toestemming wil geven! Of ik een soort teken wil geven dat hij de jongedame die tegenover hem staat en sinds vijf seconden officieel zijn vrouw is mag kussen. Dan wacht hij op een extra signaal om tot actie over te gaan. Als het Franse verzet dat gedaan zou hebben zouden we nou misschien wel Duits gesproken hebben.
Ik ga er altijd van uit dat het niet de eerste keer is dat ze elkaar kussen. En al die andere keren hadden ze mijn toestemming ook niet nodig. Maar misschien dat ik in het vervolg dan toch maar “You may kiss the bride” moet gaan zeggen. Waar overigens ook geen woord Duits bij is.
